La Palma is een eiland gezegend met geuren. Vanaf de paradoxale zoete aroma van de salao(zoute) plant, tot de karakteristieke dennengeur van de naaldbomen, die de bezoeker overweldigt met een eindeloze variëteit aan geuren. Dit zijn de duidelijkste bewijzen van een biodiversiteit die enorme proporties bereikt. Het resultaat van een onverhinderde evolotie van de plantsoorten die honderdduizenden jaren geïsoleerd zijn.

Afhankelijk van het klimaat en de hoogte, is de flora gegroepeerd in verschillende vegetatiezones, die zijn bepaald door de topografie en de overheersing van sommige soorten over anderen. Er is een belangrijk aantal inheemse soorten te vinden in de verschillende vegetatiezones, die het eiland veranderen in een mooie botanische tuin.

Aan de kust vinden we soorten die zich hebben aangepast aan de rotswanden en de omstandigheden om dichtbij de zee en met het felle zonlicht te kunnen groeien. Sommige van deze soorten zijn: siempreviva de mar (limoniumpectinatum) en luchuga de mar (astydamia latifolia)

Tussen de 100 en 400 meter boven zeeniveau vinden we vooral de Tabaiba en canarische wolfsmelk, canarische dwergstruik kleinia neriifolia), rumex lunaria en ceropegia dichatoma.
Op de middenhoogte zones (tussen 300 en 700 meter boven het zeeniveau) vinden we de drakenboom, jeneverbe en de canarische palmboom.

Op de middenhoogte zones (tussen 300 en 700 meter boven het zeeniveau) vinden we de drakenboom, jeneverbe en de canarische palmboom. Boven de 700 meter vinden we vooral natte bergachtige zones met name in de gebieden in het noorden en noordoosten, met plantsoorten als de boomheide (myrica faya) en de laurierbossen.

Hierboven is de absolute hoofdrolspeler de Canarische den (Pinuscanariensis), een soort die kan groeien in bodems van lage kwaliteit en kan groeien in weerwil van de verticaliteit van de kliffen. Bovendien is het brandwerend. Een verspreide onderlaag van amamanten (Cistussympithifolius) en harten (Lotus hillebrandii).

Boven de 2.000 meter is de overvloedige codeo (Adenocarpusviscosus), de retamón (Genista benehoavensis), de retama (Spartocytisussupranubiuso het juweel in de kroon) het exquise denken van violet of toppen (Viola palmensis), waarvan de kwetsbaarheid slechts duidelijk is.

Een speciale sectie is opgezet door de tajinastes. Dat ze tijdens het bloeiseizoen het ruige landschap van de eilandtop kleuren met prachtige kleuren.

Op een eiland met de orografie van La Palma kunnen we niet anders dan de klifvegetatie noemen, die groeit in weerwil van de zwaartekracht, waarbij de bejeque (Aeoniumspp) de koning is